Auf der Tafel über dem Gipfelbuch gibt es ein Gedicht in der schönen Sensler Mundart zu bewundern, das ich bei meiner Besteigung im Jahr 2000 fotografiert habe. Hier der Wortlaut:
Ds Enzian am Widdergalm
Det obe hoi am Widdergalm
Glänzt sülberwiiss mit Blatt u Halm
Äs Blüemli wi-n as Enzian
In üsers liebe Seiselan.
Der Spethörbst ströit mit chalte Hän
Schneeflocke-n uber d'Fälsewän
U deckt halt o mit Blatt u Halm
Mis Enzian am Widdergalm.
Wenn i der stilli Winternacht
Der Wienachtsstärn am Hümmel wacht,
De giht a Truum dur Hang u Flue,
Un alls hett Früde, alls het Rue.
Der Horner fahrt im Sturm dahär,
Är blast u chuttet chrüz u quer
Dur Fäld u Matta, Struch u Wald,
Vergisst ki Bärg, ki Fälsespalt.
Der Mörze wüscht um d'Chräche fin
Der Schnee awäg mit Sunneschin,
U sülbrig glänzt i ds Seiselan
Vam Widdergalm mis Enzian.
Denn sta-n i ärstig vor um Huus
U gugge na mim Blüemli us.
Jitz wiis i halt, 's giht nümeh wit
So chunnt di schöni Früehligszit!
Aprele het a schlächta Lun,
Ströit umi Schnee uf Hag u Zun
U deckt det a der Fälsewan
Mis Früüdeblüemli ds Enzian.
Der Meie macht's am Mörze naa:
Me gseht am Bärg der Schnee vergah.
U gli schint umi wit i ds Lan
Vam Widdergalm mis Enzian!
Mis härzigs Blüemli a der Flue!
Du gisch mier Hoffnung gisch mer Rue.
Bi Sturm u Wätter Schnee u Giecht
Strahlt mier i ds Härz dis Silberliecht!
Kommentare (1)