Pas de Chèvres 2855m im Juni

Vandaag was het eindelijk zover: Pas de Chèvres stond op het programma!

Jammer genoeg was het weer wisselvallig en vielen er soms enkele drupjes... Het plan was nu om gewoon wat in die richting te gaan en we zouden wel zien hoe ver we geraakten. We stapten weer hetzelfde eindje als gisteren tot in Arolla. Daar postte ik het kaartje naar mijn verre familie in de USA. In de 'épicerie du rond-point' kochten we nog wat eten: ons avondeten, een artisanaal brood, 2 bananen, toblerone en 2 soorten plaatselijke kaas. Voordien had ik nog nooit echt kaas gegeten, hooguit enkele proevertjes. Ik lustte niet echt kaas, maar daar heb ik het leren eten! Het gedacht dat die kaas van de koeien, hier grazend op de alpenweiden, kwam, deed er veel goed aan! Zo, eten gekocht en kaartje gepost. We konden eraan beginnen!

Het eerste deel van het pad liep door een mooi bos, langs een leerpad dat we op de terugweg eens aandachtiger bekeken, en daarna zigzaggend verder met vele mooie  klein naaldboompjes. Een eindje na het kruis met aanduiding 'Tsijiore Nouve', werd het pad breder. We kwamen de eerste sneeuwvlakjes tegen. Op een bepaald moment kwamen we aan een rivier, we gingen eerst naar links, maar dat was verkeerd. In de zomer zijn de aanduidingen waarschijnlijk beter zichtbaar. We konden uiteindelijk toch ergens de rivier oversteken. Vanaf hier wisselden grote sneeuwvelden en smalle aardepaden elkaar af. We kwamen 3 Engelstalige mensen tegen, ze vertelden ons dat alles goed te doen was, enkel een steile helliing op het einde. Het was ondertussen al twee uur, we besloten hier te eten.

Goed aangesterkt gingen we verder. Uiteindelijk kwamen we aan een splitsing: Pas de Chèvres naar links en Col de Riedmatten naar rechts. Nog eventjes een aardepad en dan begon het steil eindje. Gelukkig was de sneeuwkwaliteit veel beter dan onder Col Termin. Eénmaal boven werden we overweldigd door het ongelooflijke uitzicht. Alles was nog bedekt met sneeuw! Prachtig!!! We genoten even van het zicht en keerden dan terug. Er waren heel veel wolken, de zon was steeds minder te zien. We hoorden regelmatig een luid gerommel... We daalden af, deze keer niet over het pad, maar rechtstreeks naar beneden door de sneeuw. Het gerommel bleek steenslag te zijn op een nabijliggende berg. We zagen hoe onder luid gedonder een hoop stenen afbrak en naar beneden kwam... Op de helling lagen een hoop kleine losse stenen, die nog niet lang geleden daar beland waren.

De verder afdaling verliep vlot. Het was een goed idee om het mooi aangelegde leerpad nog eens te bezoeken. Het bos is er erg speciaal en op sommige plaatsen is er een speciale vegetatie. Minder goed was mijn idee om eens op een houten balk te gaan zitten. Alweer een grappig en onvergetelijk moment! Op de camping aten we opnieuw tagliatelle a la carbonara, deze keer nog lekkerder! Enkel spijtig dat mijn nonkel ook een kokeneten wou spelen, de lucifers te dicht bij elkaar hield en dat daardoor onze grote voorraad lucifers binnen de 5 seconden letterlijk in rook was opgegaan! Gelukkig kon hij ze snel uitdoven en hadden we nog genoeg reserve! We hadden meteen een gespreksonderwerp voor de komende dagen ;-)))
We hebben ons goed geamuseerd, in Arolla!